19-10-2019
Ik begrijp de wereld niet meer, al weet ik niet of ik hem ooit begrepen heb. De wereld van macht en onmacht. De wereld van leugens en geen idee meer hebben wat nog waarheid zou kunnen zijn.
Een wereld waarin nu vele ‘rijken’ in opstand komen. Voor het klimaat, tegen CO2 uitstoot, tegen dierlijk voedsel, voor de boeren, tegen 5g. Zodra ik m’n facebook open, zie ik protesten, maar waar vechten we nu werkelijk tegen? Ik weet niet meer wat waar is… Is het werkelijk zo dat we invloed op het klimaat kunnen uitoefenen, of denken we dat als “oppermachtig” mens alleen maar? Gaat de aarde niet al miljoenen jaren haar eigen weg.
Hoeveel invloed hebben we werkelijk? En waar ligt de invloed dan? En is Greta werkelijk die scholier die opkomt voor haar missie of is waar ze ooit mee begon inmiddels een geïndoctrineerd puzzelstuk geworden? Ik heb werkelijk geen idee. (Wat niet wil zeggen dat we dan maar zo door moeten gaan als we nu doen).
Welk onderzoek over 5g, over duurzaamheid, over inentingen etc etc. berust nog op betrouwbare informatie? Waar heeft er geen grotere macht vanuit de ene of andere kant tussen gezeten? Bestaat dit uberhaupt nog?
Het feit dat ik geen enkel idee heb wat ik nog kan geloven en wat niet, wat waar is of niet vind ik beangstigend.
Wat kunnen we nog geloven in deze wereld van machtspelletjes, in de wereld die van leugens en niet weten aan elkaar hangt?
Waar vechten we dan tegen als protesteren? Als we zeggen dat het anders moet? Welke leugen krijgt onze stem?
Hoe maken we onszelf weer waarachtig? Durven we verder te kijken dan onze eigen waarheid? Hoe spinnen we een web ipv van kloven die ons uit elkaar drijven?
Wat mag er onder woede en protest zichtbaar worden? Is er ‘waar’ voorbij de leugen?
19-10-2020
Een jaar later; Ik geloof niet dat er zoveel veranderd is, hoogstens dat de kloof tussen waarheden nog verder is uitvergroot.
Ondanks mijn naam (Vera) waarheid betekent, ben ik gestopt met geloven in DE waarheid. Ik weet niet wat waar is. Niemand weet wat de waarheid is. Je kent hoogstens je eigen waarheid. Hoe lang we wel niet als waarheid hebben aangenomen dat de aarde plat zou zijn…. tot iemand ons wist te overtuigen/bewijzen dat de aarde rond zou zijn. Nu zien de meeste mensen dat de aarde rond is als de waarheid… tot dat…?
Ik zie de vele waarheden van mensen en ik zie de vele soorten angst. De angst voor ziekte, de angst voor verlies van vrijheid, de angst dat de ander niet het beste met ons voort heeft, de angst van verborgen agenda’s. Waarheid en angst gaan momenteel prachtig hand in hand.
En terwijl het stormt voel ik vooral weer iedere keer mijn beweging naar het centrum. In de storm meegaan is voor mij mezelf compleet verliezen. Ik ben vooral de observator die de storm waarneemt. Die de vernietiging ziet. En in het stille midden verblijft. Soms vraag ik me af of ik daarmee niet m’n kop in het zand steek. Ik ben niet de dappere dodo die de storm trotseert om proberen te redden waarvan gedacht wordt dat het gered moet worden.
Misschien ben ik straks te laat. Misschien is de vernietiging groter geweest dan me lief is. En toch…. Soms hebben we te buigen. Buigen voor zoals de natives dat zo mooi zeggen; Wakan Tanka. Dat wat groter is dan jij en ik.
En kan ik daaronder alleen vertrouwen dat platgeslagen grond de kans geeft om iets moois en liefdevols op te bouwen.