Cacao ceremonies bestaan al duizenden jaren, o.a. de maya’s en azteken gebruikte het voor spirituele, medicinale en ceremoniële doeleinden. Voor innerlijk ontwaken en creatieve begeleiding.
Mama Cacao wordt gezien als het voedsel van de goden en godinnen. Een plantmedicijn van het hart. Je handen zijn in het kunstzinnig werken als verlengstuk van je hart en waar deze twee samen mogen komen, kan je binnenwereld nog makkelijker spreken. Cacao brengt je lichaam, geest en ziel samen.
Ceremoniële cacao opent het hart, werkt aardend, brengt eenheid, creativiteit en liefde. Mama cacao werkt helend, blokkades worden verzacht, je hart opent en je gaat je hart makkelijker volgen. Ze legt verbinding met je hoogste zelf, je eigen kracht en waarheid.
Je hoeft overigens niet bang te zijn dat je van cacao gaat trippen, dat is niet wat cacao doet. Het is vooral hartopenend, verzachtend, het geeft focus en laat de oordelende stemmetjes in je hoofd verstillen. Cacao wakkert creativiteit aan, in dat je vrijer je handen kunt volgen, en ook dat je makkelijker door de sluiers heen kijkt. Je blik is helderder. Ideeën waar je anders niet aan zou denken kunnen er als een vanzelfsprekendheid ineens zijn.
Touch drawing is een kunstzinnige techniek die ik graag combineer met het drinken van Cacao. Bij touch drawing rol je olieverf uit op een harde plaat, vervolgens leg je daar vloeipapier op en ga je met je vingers en handen bewegen over het papier. Er ontstaat een afdruk. Een beeld van de ziel. Dit doe je vele keren opnieuw, als een meditatief proces. Je handen zijn als verlengstuk van je ziel, reagerend op de sensaties van het moment. Je reist naar binnen en met elke afdruk geraak je weer een op een nieuwe laag. Touch drawing is een heel zachte methode en tegelijkertijd ook diepgaand en transformerend.
Voor mij is touch drawing een kunstzinnige vorm van trancereizen. Al komen in trancereizen vaak de beelden in mijn hoofd, en verschijnen hier de beelden op papier. De boodschappen soms direct heel helder en andere keren zie ik pas vele maanden later wat het me te vertellen had. Dan is het veel meer de lichaamssensatie die z’n werk doet.
Ik open m’n handen. Val stil in mijn ziel. Een eerste beweging op papier. Er ontstaat. Uit het niets, is er een spontane geboorte. Een beeld. Het raakt en fascineert. Het laat me verder bewegen. Mijn handen weten de weg. Mijn ogen als stille toeschouwers.
Ik haal het papier los, het spiegelbeeld toont zich aan mij. Kijkend in de spiegel van m’n ziel.
Een nieuw vel papier. Het veld van creatie opent zich verder. Een nieuwe beweging. Handen die hun weg volgen. En opnieuw mijn ogen als stille getuigen. Ik ervaar, ik beweeg, ik volg en ik laat ontstaan.
Ontluikend, vol liefde, zielsbeelden.